Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezinde Çalışmak

                                                                                                                                                    bismillah

Merhabalar,

Ne zaman bir yazımda artık daha sık yazacağımdan bahsetsem araya uzunca bir zaman giriyor. Son yazımda KPSS'ye hazırlandığımdan bahsetmiştim. Hayat bu sen planlar kurarsın oysa sana yazılan bambaşkadır. Öabt'ye son sürat hazırlanırken ve aslında gelecekte ne yapacağıma ne yapmak istediğime hala tam olarak emin olamıyorken lise arkadaşım vesilesiyle işe başladım.


Gün Işığı

İşe başlamam öyle beklenmedik ve öyle ani oldu ki, Kpss'ye beş gün kala kendimi öğretmenlik yaparken buldum. Şaşırtıcı hikayemden kısaca bahsedeyim size. Lisedeki en yakın arkadaşım bir Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezinde çalışıyordu. Aslında çok sık görüşmüyor hatta mesajlaşmıyorduk. Öabt'ye girmeden önceki son haftasonunda oturmuş ders çalışıyordum. Bir ara sosyal medyaya bakarken arkadaşımın paylaştığı hikayeyi çok beğendim ve ona bir çıkartma gönderdim. Çok geçmeden arkadaşım mesaj attı. Çalıştığı kurumda öğretmen ihtiyacı olduğunu söyledi ve orada çalışmak isteyip istemeyeceğimi sordu. 

Şaşkındım çünkü yakın zaman önce atanamama ihtimalime karşın nerelerde çalışabileceğimi düşünürken arkadaşımla aynı kurumda çalışmanın güzel olabileceğini düşünmüş hatta bir ara ona bu konu hakkında mesaj atmayı düşünüştüm. Siz deyin çekim yasası ben diyeyim tevafuk... 

Pazartesi gidip kurum müdürüyle görüştüm. Görüşme zannımca gayet iyiydi lakin bir yıllık sözleşme imzalayacak olmak beni biraz geriyordu. Bir yere bağlı kalmak hissi bazen boğucu geliyor bana. Ve ben sanmıştım ki bir yıllık sözleşmeyi imzaladığımda katiyen bir yıldan önce istifa edemem. Neyse ki gerçeği öğrendikten sonra rahatladım. On beş gün öncesinden haber vermek şartı ile istifamı verebiliyormuşum. 

İki hafta denedikten sonra sözleşme imzalamayı teklif etti kurum müdürü ama ben ilk günün sonunda gidip sözleşmeyi imzalamak istediğimi söyledim çünkü bu işi yapabileceğimi fark ettim. Alana dair çok bir bilgim ve fikrim yoktu aslında. İlk haftayı farklı öğretmenlerle derse girip onları gözlemleyerek geçirdim. İkinci hafta ise öğrenci almaya başladım. Çok farklı yaş gruplarından çeşitli öğrencilerle karşılaştım ve karşılaşmaya devam ediyorum.


Çocuklarda Kitap Sevgisi
Kitap Okuyoruz

Öğrencilerimle ilgili anlatmak istediğim öyle çok şey var ki... Bence bu yazının ikincisinde uzun uzun anlatsam daha güzel olur. 

Şimdilik söylemek istediğim son şey, öğretmen olmayı ve bulunduğum yeri çok seviyorum. Elhamdülillah.

Konu hakkında merak ettiklerinizi yorumlara yazabilirsiniz, serinin ikinci yazısında rehabilitasyon merkezinde çalışmakla ilgili daha çok detay paylaşacağım. 

Bir sonraki yazıda görüşmek dileğiyle... Sağlıkla kalın 💙

Yorumlar

  1. Hayır lı olsun.
    Öğretmenlik güzel bir meslek.
    Bende isterdim nasip olmadı ama.
    Kısmet.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim 💐
      Nasipten öte yol yok hayatta. Hem şu da var ki; olanda bir hayır, olmayanda bin hayır vardır. Umarım çok daha güzel yerlere çıkar yollarınız. ☁️

      Sil
    2. Anne oldum.
      Dileğim onlara iyi öğretmen olabilmek.
      Bende teşekkür ederim.
      :)

      Sil
    3. Ah ne güzel! Annelikten öte ne var? 😍

      Sil
  2. İlk iş tecrübemi ben de özel eğitimde yapmıştım. Bir sürü öğrencim olmuştu. Hala görüştüğüm öğrencilerim ve velilerim de var. Öğretmen olmak, bu mesleği severek icra etmek gerçekten çok güzel bir his. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle tarifsiz bir his... ^^
      Özel eğitimde insan iş tecrübesinin yanında çok büyük hayat tecrübeleri de kazanıyor. Birbirinden güzel öğrencilerle bağ kurmaksa mesleğin en güzel yanı. :)

      Sil

Yorum Gönder