bismillah
Zaman akıp gidiyor. Bir yaşın daha sonuna geldim. Ardıma dönüp baktığımda ne çok şey var yaşanmış, ne çok gün var görülmüş. İleriye baktığımda ise kim bilir ne çok zaman var yaşanacak.
Yeni insanlar tanıdım, son bir yılda pek çok insan girdi hayatıma. Selam verip çıkanlar oldu, bir çay içip gidenler, bilmediklerimi öğretenler, öğrenmem gereken daha bir ton şey olduğunu fark etmemi sağlayanlar, güldürenler, düşündürenler...
Yaşadığımız her günün nasıl da kıymetli ve ölümün bize nasıl da yakın olduğunu hatırlatan olaylarla karşı karşıya kaldık. Birlik olmanın önemini daha iyi anladığımız zamanlarda bulduk kendimizi. Ağladık, sarıldık, üzüldük, yardıma koştuk... Doğru ya dedik, burası dünya kimse bize dünyada cenneti vadetmedi. Sıkıntılar, dertler bitmeyecek lakin bunun yanında güzel şeyler de olacak. Biraz gülüp biraz ağlayacağız..
geçen bir yıla baktığımda daha iyi anlıyorum ki her dert bitmese bile küçüle küçüle seni üzmeyecek kadar minik bir noktacığa dönüşürmüş. Kaybettiğini zannettiğin gözlerindeki o ışık bir gün yeniden geliverirmiş en parlak haliyle. Hatırlanmayan anılar silikleşirmiş zihinde.
Kendi tavsiyeme uyup merakım olmadığı halde sürücü kursuna yazıldım. Direksiyon derslerine başladıktan sonra araba sürmenin aslında ne kadar keyifli olduğunu fark ettim. Demek ki insan bilmediği şeylere karşı hevessiz olabilirmiş. İnsanlar için de geçerli bu. Yeni tanıştığın bir insandan başta hoşlanmayabilir, konuşurken sıkılabilirsin. Onu tanıdıkça fikrinin ve duygularının değişme ihtimali her zaman var. Bu sebeple herkesin bir şansı hak ettiğini unutma.
Yaş ilerledikçe evliliğe dair beklentilerim ve dahi isteğim değişiyor. İnsanları tanımanın, onlara güvenmenin bu denli zor olduğu bir devirde zaman zaman evlilik olmasa da olur mu diye düşünmüyor değilim.
Doğru insanı beklemek, beklerken karşılaştığın her insan için 'Acaba o mu?' diye düşünmek ve bir türlü cevabı bilememek yorucu. Tüm yorgunluğa rağmen elbet bir gün kavuşacağız umuduyla beklemeye devam :)
Çalışmaya başlayalı tam iki buçuk yıl oldu. Artık yeter mi? Özel eğitimde çalışmak bana sayamayacağım kadar çok şey kattı. Lakin yeni yeni fark ediyorum benden götürdüklerinin de olduğunu. Eskisi kadar sabırlı değilim mesela, tahammül sınırım azaldı. Bedenen olmasa da zihnen epeyce yıprandığımı hissediyorum. Yeni yaşında kendine bir güzellik yapıp işi bıraksan mı?
İş konusunda vereceğim kararı merak ediyorum. Yeni yaşımda hayatıma girecek yeni insanlarla tanışmayı heyecanla bekliyorum. 27'nin bana güzel sürprizler yapmasını umut ediyorum :)
Yorumlar
Yorum Gönder